مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
جـلـوۀ روی تـو در آیـنـه تـا پـیــدا شـد عشق، بی‌حُسن تو در خاطره، ناپیدا شد چون «یدالله» که شد جلوه‌گر از آیۀ عشق باز در دست خـدا، دست خـدا پـیـدا شد ای دل خلق به زنجیرِ ضریح تو دخیل! نورِ چشمانِ تو چون شمسِ ضُحی پیدا شد مثلِ پروازِ بهار از نفسش گل می‌ریخت آن که چون غنچه در آغوش رضا پیدا شد ذرّه شد همسفر شوق، که در بزم وجود آفــتـاب رخ تـو در هــمـه‌جـا پـیـدا شـد در دل، ای روشـنیِ عـاطـفه‌های ابدی! آنچه گـم بـود، ز انـوار شـمـا پـیـدا شـد در کـلام دل مـا رایـحـۀ عــشـق نـبــود عـشـق با نـامِ تـو در دفـتـر ما پـیدا شد سجده بردیم چو مشرق به سراپردۀ نور آفـتـابِ رخـت از پـنـجـره تـا پـیـدا شـد |